W maszkarach zwierzęcych „kozy", „bociana", „niedźwiedzia" i „konia" ukryty jest wegetacyjno-życzeniowy charakter tych obchodów, pragnienie odpędzenia zimy i przywołania wiosny – pory budzącego się życia. Figurą, która wizualnie najsilniej uosabia życzenia powrotu wiosny, a więc zwycięstwa życia nad śmiercią, światła nad ciemnością jest „żywy na umarłym", postać mężczyzny w masce trzymająca przed sobą kukłę „umarłego". Śladem dawnych wierzeń, według których zło wypędzano głośnym hałasem są towarzyszące przebierańcom zapustnym dźwięki dzwonków, kłapiących szczęk maszkar zwierzęcych, trzaskanie z batów oraz głośna muzyka. Maszkarom zwierzęcym towarzyszą ponadto w tych zwyczajach postacie z obcego kręgu (Cyganie, Żydzi), istoty ze świata nadprzyrodzonego (diabeł, śmierć) i wiele innych, towarzyszących – państwo młodzi, kominiarz, druciarz, myśliwy, przodownik, fotograf, policjant.